Präsens

Impf./Aor.

Optativ

Infinitiv/Partizip

Präsens

Impf./Aor.

Optativ

Infinitiv/Partizip

√ δω-, δο-        δίδωμι - gebe

√ στη-, στα-       ἵστημι - stelle

δί-δω-μι

ἐ-δί-δου-ν

δι-δοίη-ν

δι-δό-ναι

ἵ-στη-μι

ἵ-στη-ν

ἱ-σταίη-ν

ἱ-στά-ναι

δί-δω-ς

ἐ-δί-δου-ς

δι-δοίη-ς

ἵ-στη-ς

ἵ-στη-ς

ἱ-σταίη-ς

δί-δω-σι(ν)

ἐ-δί-δου

δι-δοίη

ἵ-στη-σι(ν)

ἵ-στη

ἱ-σταίη

δί-δο-μεν

ἐ-δί-δο-μεν

διδοίη-μεν/

διδοῖμεν

δι-δούς, -όντος

ἵ-στα-μεν

ἵ-στα-μεν

ἱ-σταῖμεν

ἱ-στάς, -άντος

δί-δο-τε

ἐ-δί-δο-τε

διδοίη-τε/

διδοῖτε

δι-δοῦσα, -σης

ἵ-στα-τε

ἵ-στα-τε

ἱ-σταῖτε

ἱ-στᾶσα, -σης

δι-δό-ᾱσι(ν)

ἐ-δί-δο-σαν

διδοίη-σαν/ 

διδοῖεν

δι-δόν, -όντος

ἵ-στᾶσι(ν)

ἵ-στα-σαν

ἱ-σταῖεν

ἱ-στά-ν, -άντος

Aorist I stellte

                 A

ἔ-δω-κα

δοίη-ν

δοῦ-ναι

A

ἔστησα

στήσαιμι

στῆσαι

                 o

ἔ-δω-κας

δοίη-ς

o

ἔστησας

στήσειας

                 r

ἔ-δω-κε(ν)

δοίη

r

ἔστησε

στήσειεν

                 i

ἔ-δο-μεν

δοίη-μεν/

δοῖμεν

δούς, δόντος

i

ἐστήσαμεν

στήσαιμεν

στήσας, -αντος

                 s

ἔ-δο-τε

δοίη-τε/

δοῖτε

δοῦσα, δούσης

s

ἐστήσατε

στήσαιτε

στήσασα, -σης

                 t

ἔ-δο-σαν

δοίη-σαν/

δοῖεν

δόν, δόντος

t

ἐστήσασαν

στήσειαν

στῆσαν, -αντος

[4.34] ὁρῶν δὲ ταῦτα ὁ Θρασύβουλος καὶ οἱ ἄλλοι ὁπλῖται ἐβοήθουν, καὶ ταχὺ παρετάξαντο πρὸ τῶν ἄλλων[1] ἐπʼ ὀκτώ. ὁ δὲ Παυσανίας μάλα πιεσθεὶς καὶ ἀναχωρήσας ὅσον στάδια τέτταρα ἢ πέντε πρὸς λόφον τινά, παρήγγελλε τοῖς Λακεδαιμονίοις καὶ τοῖς ἄλλοις συμμάχοις ἐπιχωρεῖν πρὸς ἑαυτόν. ἐκεῖ δὲ συνταξάμενος παντελῶς βαθεῖαν τὴν φάλαγγα ἦγεν ἐπὶ τοὺς Ἀθηναίους[2]. οἱ δʼ εἰς χεῖρας μὲν ἐδέξαντο, ἔπειτα δὲ οἱ μὲν ἐξεώσθησαν εἰς τὸν ἐν ταῖς Ἁλαῖς πηλόν, οἱ δὲ ἐνέκλιναν· καὶ ἀποθνῄσκουσιν αὐτῶν ὡς πεντήκοντα καὶ ἑκατόν.

[4.35] ὁ δὲ Παυσανίας τροπαῖον στησάμενος ἀνεχώρησε· καὶ οὐδʼ ὣς[3] ὠργίζετο αὐτοῖς, ἀλλὰ λάθρᾳ πέμπων[4] ἐδίδασκε τοὺς ἐν Πειραιεῖ οἷα χρὴ λέγοντας[5] πρέσβεις πέμπειν πρὸς ἑαυτὸν καὶ τοὺς παρόντας ἐφόρους. οἱ δʼ ἐπείθοντο. διίστη[6] δὲ καὶ τοὺς ἐν τῷ ἄστει, καὶ ἐκέλευε πρὸς σφᾶς προσιέναι ὡς πλείστους συλλεγομένους, λέγοντας ὅτι οὐδὲν δέονται τοῖς ἐν τῷ Πειραιεῖ πολεμεῖν, ἀλλὰ διαλυθέντες κοινῇ ἀμφότεροι Λακεδαιμονίοις φίλοι εἶναι.

[4.36] ἡδέως δὲ ταῦτα καὶ Ναυκλείδας ἔφορος ὢν συνήκουεν· ὥσπερ γὰρ νομίζεται σὺν βασιλεῖ δύο τῶν ἐφόρων συστρατεύεσθαι, καὶ τότε παρῆν οὗτός τε καὶ ἄλλος, ἀμφότεροι τῆς μετὰ Παυσανίου γνώμης ὄντες μᾶλλον ἢ τῆς μετὰ Λυσάνδρου. διὰ ταῦτα οὖν καὶ εἰς τὴν Λακεδαίμονα προθύμως ἔπεμπον τούς τʼ[7] ἐκ τοῦ Πειραιῶς ἔχοντας τὰς πρὸς Λακεδαιμονίους σπονδὰς καὶ τοὺς ἀπὸ τῶν ἐν τῷ ἄστει ἰδιώτας, καὶ Κηφισοφῶντά τε καὶ Μέλητον.

[4.37] ἐπεὶ μέντοι οὗτοι ᾤχοντο εἰς Λακεδαίμονα, ἔπεμπον δὴ καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ κοινοῦ ἐκ τοῦ ἄστεως λέγοντας ὅτι αὐτοὶ μὲν παραδιδόασι καὶ τὰ τείχη ἃ ἔχουσι καὶ σφᾶς αὐτοὺς Λακεδαιμονίοις χρῆσθαι ὅ τι βούλονται· ἀξιοῦν δʼ ἔφασαν καὶ τοὺς ἐν Πειραιεῖ, εἰ φίλοι φασὶν εἶναι Λακεδαιμονίοις, παραδιδόναι τόν τε Πειραιᾶ καὶ τὴν Μουνιχίαν.